It takes a village… leven in gemeenschap

It takes a village… leven in gemeenschap

Al sinds het eerste moment dat ik moeder werd, wist ik het: dit wil ik niet alleen doen! Toch kenden de eerste jaren van mijn moederschap vele eenzame momenten waarin de twijfel en onrust veelvuldig aanwezig waren. De zich traag voortslepende dagen waar geen eind aan leek te komen en waarin ik de inspiratie van andere ouders met kinderen vurig wenste. Want hoewel mijn mooie dochter me vreugde bracht, het eenzaam ouderschap van onze moderne maatschappij bracht me vooral leegte en een gevoel van gemis.

Verbinding voelen

En hoe fijn en vervullend waren de momenten van verbinding met andere, gelijkgestemde ouders en hun prachtige kinderen. Het gevoel van herkenning die ontstond door openhartige, kwetsbare gesprekken met andere moeders, terwijl onze kinderen samen speelden. Mijn behoefte om het leven echt samen met andere gezinnen te delen, werd steeds groter. Ook mijn kinderen bloeiden op tijdens deze mooie ontmoetingen en verdieping ontstond wanneer de ontmoetingen vaker plaatsvonden.

We hebben waarlijk de gemeenschap nodig voor een gezonde manier van opgroeien. Zowel voor onze kinderen als voor ons, als ouders. Het is zo fijn om met verschillende generaties samen te leven: de oude generatie die met geduld en zachtheid de jongsten laat zien hoe je met bepaalde situaties omgaat. En deze jonge generatie die op hun beurt de ouderen de vreugde en lichtheid van het leven laat zien.

Gemeenschap vormen

Mijn oudste dochter is nu bijna twaalf. We hebben flink wat omzwervingen gemaakt, waaronder drie jaar met enkele andere gezinnen een off grid leven opgebouwd in het zuidoosten van Nederland. Onze gemeenSchap is om ons heen gegroeid. We hebben fijn contact met een mooi aantal gelijkgestemde gezinnen waarmee we regelmatig afspreken wanneer we in de buurt zijn. Wat echter altijd het grote gemis lijkt te zijn is: de plek. Een stukje grond waar we samen mogen Zijn. Met hoofdletter Z, ja. Want gewoon Zijn is tegenwoordig niet meer zo gewoon. Om met een grotere groep samen te zijn kost een hoop geregel en georganiseer. En goede plekken zijn schaars.

Daarom zijn wij de afgelopen maanden op zwerftocht geweest. Met de gemeenschap. We noemden onszelf de ‘tribe’ en onze beweging de ‘karavaan’. Met gemiddeld zo’n 7 campers trokken we maandenlang door Europa. We reisden samen af naar het zuiden. Met de intentie om in Portugal samen een stuk grond te kopen waar we gewoon mogen Zijn. Een plek met genoeg ruimte voor meerdere gezinnen om voor weken, maanden of (wanneer dat voor iedereen goed voelt) voor jaren samen te leven. En voor jonge gezinnen om uit te proberen wat het is om te leven in gemeenschap. Een gemeenschap waarin elk zichzelf mag zijn. Waar elk talent tot bloei komt en waar we elkaar in gelijkheid en wederzijds respect kunnen zien en horen.

Leerzame momenten

De reis in karavaan bracht veel bevestiging met zich mee. We voelden dat dit was hoe we elke dag wilden beginnen. Samen. De dag starten met samen yoga oefeningen doen t

erwijl de zon opkomt. En terwijl de rest langzaam ontwaakt. De kinderen uit hun bedjes rollen, elkaar weer vinden en doorgaan met het spel van de dag ervoor. Elkaars energie te voelen, en te erkennen dat elke dag ook weer een andere energie met zich meebrengt. En om elkaar te laten in behoefte. In de behoefte van samenzijn, en ook de behoefte van afzondering en alleen zijn. Alles mag er Zijn.

Ook bracht het nomadisch leven met elkaar z’n uitdagingen met zich mee. Af en toe een botsing, een klein verschil in optiek over opvoeding, voeding of structuur (om maar iets te noemen), maakte dat we onderwerpen bespraken. En daar kwam ook direct de grote uitdaging in het samenZijn: communicatie. En een ieder die te maken heeft (gehad) met groepsprocessen, weet hoe de communicatie soms onbedoeld langs elkaar heen kan gaan. De grootste uitdaging dus, en daarmee ook de beste leerschool. We omarmden deze ten volste en probeerden verschillende manieren uit, waaronder sociocratische besluitvorming en deelcirkels. Beide zijn manieren waarbij je echt naar elkaar probeert te luisteren, zonder er direct op te reageren. Om elkaar echt te zien en te horen, zonder eigen verhalen en meningen vooropgesteld.

De Nieuwe Wereld

De tijd is aangebroken dat we ons hard gaan maken voor een prachtige toekomst voor onze kinderen. Een Nieuwe Wereld die gaat over respect en vertrouwen. Respect voor alles wat leeft en vertrouwen in wederkerigheid en overvloed.

Het is dus tijd om te gaan verbinden. Om elkaar te horen en te zien. In wie we echt zijn. En te zien dat we er allemaal toe doen. Dat we een natuurlijk evenwicht creëren door gewoon te Zijn. Dat we onze handen, ons hart en ons hoofd samenbrengen en beginnen met het vormgeven van de Nieuwe Wereld.

Het land in Portugal ligt op ons te wachten. Te wachten tot haar bewoners terugkeren en het paradijs herscheppen.

Voel je de calling? De roep om jouw kinderen te laten opgroeien te midden van een rijke verzameling gelijkgestemden? Die elk zichzelf Zijn op hun unieke wijze? Op het bijzondere parelplekje Landgoed Grubbestein komen we samen om ons te laten inspireren. Om te gaan voelen dat het echt mogelijk is: een leven in verbinding, in gemeenschap. Een leven met elkaar, met de natuur en in verbinding met onszelf en de aarde…

Kijk voor meer info over deze en meer verbindende gatherings op mijn website.

Vind je het leuk om meer inspiratie te krijgen? Over wildplukken en nomadisch leven in gemeenschapsverband, maar ook over vrouwenkruiden, holistisch leven, permacultuur en natuurlijk leren? Volg mij dan op mijn instagram en facebook en kijk op mijn website.

Over Mij

Ik ben Louise, geboren in 1984 en unschooling mama van drie dochters Ceder, Lente en Sterre. Sinds ruim 12 jaar houd ik mij intensief bezig met alles wat ik ‘ecoholistisch’ noem: een balans vinden in mijzelf, met de mensen om mij heen en met de Aarde. –

Middels verschillende opleidingen: de Permacultuur Jaartraining in (2008), Opleiding kruidengeneeskunde in (2009), Ayurvedische massage (2006), Practitioners training Hypnobirthing (2012), Yoga Docentenopleiding (2007), Doula Opleiding 2014, ontwikkelde ik steeds meer een holistische kijk op het leven. –

Ook volgde ik verschillende cursussen en workshops in (moes)tuinieren, voedselbossen, natuurbeleving, ecologie, eetbare wilde planten, zaden oogsten, composteren, koken en meer, die mijn praktische skills hebben ontwikkeld en verbeterd. Deze kennis, wijsheid en ervaring bijeen vormt de basis voor wat ik nu doe: anderen inspireren voor een natuurlijk, holistisch leven. –

Leven in de flow, met als tijd de maan, de zon en de seizoenen.
 Leven vanuit ons hart. Met beide benen op de grond. –