Ik ben blij met wat ik doe. Dat is een fijn gevoel. Wat ik doe? Elke dag is dat anders. Morgen bijvoorbeeld, ben ik de hele dag op pad als uilenballenmevrouw. Kinderen wanen zich eventjes in de wereld van de natuuronderzoeker. Ze krijgen een pincetje, een loepje en een tandenborstel en dompelen dan een braakbal onder in het water, om deze dan vervolgens met uiterste concentratie uit te pluizen en onwaarschijnlijke schatten aan de oppervlakte toveren. De verwondering op het gezicht van een kind bij het aanschouwen van de natuur (dood of levend;), is onbetaalbaar. Daarom ben ik blij met wat ik doe en de verbinding die ik voel. Ik weet zeker dat elke dag dat ik dit doe, een kind zich geroepen voelt tot het beschermen van deze meedogenloze en tegelijkertijd o zo wonderschone natuur. Elke dag dat ik leef wil ik een kind zien ‘ wakker worden’ in hun levensmissie om voor Moeder Aarde te zorgen. Hun verbonden zien geraken met alles wat leeft om hen heen. Die verbinding, daarvoor sta ik elke dag op.
